Қазақ халқында қыз баланың рөлі кеңейілген және айрықша болған . Ата-бабаларымыз қызды қонақ деп есептеп, барған жерде бағының ашылуын үйде отырып қамдаған . Барынша ізетті, сыпайы, мейірімді де ісмер, қылықты да қырмызы болуын қадағалап отырған .
«Қыз — өріс, ұл — қоныс» деп білгендіктен, өрісін кеңейтер қыз балаға айырықша көңіл бөлген . «Қыз мінезді келсін, ұл өнерлі келсін» дей отырып, «қызға қырық үйден тыйым» жасайды .